Contact met een vloeitjesfabrikant

Kort wat vooraf ging:
Omdat mijn favoriete vloeitjes (ik rook nog als zelfroller, net als Paul McCartney) op ene nergens meer verkrijgbaar waren richtte ik me tot de producent. Daarvan kreeg ik een uiterst opgewekt bericht terug (incluis een compliment voor mijn huidige logo) plus een aantal monsters van alternatieven opgestuurd. Tevens werd me de vraag gesteld of ik op de kwaliteit daarvan wilde reageren. Dat heb ik bij deze gedaan. Nu zou ik nog een keer graag bij de fabriek langsgaan om te zien hoe ze dat allemaal voor elkaar krijgen om, los van of je rookt of niet, 50 of 60 vloeitjes in zo’n pakje te krijgen of hoe, bevobbeld, het plakrandje erop komt. Eigenlijk voortkomend uit dezelfde nieuwsgierigheid waardoor ik uiteindelijk met Boudewijn Zwart de toren van de Oude Kerk mee op mocht.

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

Opperbest Team Mascotte,

Wat jullie niet wisten is dat jullie pakketje helemaal precies aankwam op mijn 64ste verjaardag! Nou had ik al wel een paar dingen gekregen (aquarelpotloden, het complete dichtwerk van Rainer Maria Rilke, een grappig t-shirt, een antieke dasspeld met vooralsnog onduidelijke edelstenen van de grootvader van mijn vrouw, een reisverhaal in beperkte oplage (75), geschreven en uitgegeven door een oude vriend van mij; te veel om op te noemen, dus. En oh ja, ik vergeet het kookboek East van Meera Sodha, echt een aanrader voor mensen die geen vlees of vis eten), maar het was toch een mooie en zeer sympathieke aanvulling.

Ik ben erg enthousiast over de filters, vooral die met Menthol-smaak. Langere tijd was ik zo’n mietje dat mentholsigaretten rookte, wat wel als voordeel had dat je, tot je eigen verrassing (van wie anders), af en toe mensen ontmoette die iets dergelijks ook rookten. Hun karakters vielen nooit tegen, opmerkelijk genoeg, dus daarmee streelde ik voor het gemak ook maar mijn eigen ego. Weliswaar zijn de twee zakjes met filters nu weggeborgen omdat we onlangs en bij uitzondering iemand te eten kregen, maar dat is waarschijnlijk van tijdelijke aard. Dat lijmlijntje op het filter vind ik een ongelooflijke verfijning, al is het, bij matig of juist te veel licht, soms wel even zoeken, ondanks de indicatieve stippeltjes. Jullie geven zelf ruiterlijk toe dat de filters eigenlijk geschikter zijn voor zelfrollers die dunne sjekkies draaien en daar kan ik me in vinden. Ik ben niet het type van “de bolknak”, maar draai wel iets dikker dan jullie filter suggereert, al ervaar ik dat niet als een groot bezwaar, maar misschien is het een idee om ook een maatje “medium”, naast de “small” op de markt te brengen. Weten jullie trouwens of het gebruik van een filter een minder negatief effect op de gezondheid heeft dan het roken zonder zelf? Wat filtersigaretten aangaat bestaat daar al jaren discussie over.

Wat de vloeitjes betreft: beide varianten zijn van uitmuntende kwaliteit! Een belangrijk nadeel voor mij is echter dat het “doorbranders” zijn. En al heeft iemand wel eens het idee geopperd dat ik zou kunnen ophouden met het doorgaan met het roken (mijn geweldige huisarts David Koetsier, bijvoorbeeld, heeft er persoonlijk zorg voor gedragen dat het roken op de veerponten, hier in Amsterdam, in z’n geheel niet meer werd toegestaan!), ik heb dat altijd in de wind geslagen. Wel rook ik reeds enige tijd per half uur een half sjekkie, zo ongeveer, wat ertoe leidt dat ik per dag zo’n twaalf tot vijftien persoonlijk vervaardigde sigaretten de lucht in blaas. En dat is een stuk minder dan in het verleden. De Extra Thin-vloeitjes van jullie hadden het voordeel dat ze, na het omslaan van een krantenpagina, vanzelf uitgingen, maar jullie huidige assortiment verhindert dat ik, na het lezen van de culturele vrijdagbijlage, nog eens naar mijn rokertje kan grijpen, want dat is dan, geheel op eigen kracht, met het oproken doorgegaan. Ik kan me dan nog slechts, in de traditie van de bukshag, vergrijpen aan de recycling van het peukje als dat nog is wat er überhaupt overblijft (wat ik natuurlijk niet doe). En omdat mijn vrouw niet rookt doe ik dat in het halletje waar een raam op een miniem binnenplaatsje en op het jaloersmakende balkon van de buren uitkijkt wat bij vrieskou natuurlijk een crime is. Maar als ik daar, voor de tweede helft, kom en álles is weg dan is dat toch een beetje lullig, althans: een dergelijk gevoel overkomt me dan.

Type 60 Air Plus vind ik een mooi pakketje, een vormgeving die best mag worden voortgezet in al jullie aanbod. De uitgespaarde hoekjes vind ik erg elegant, al ervaar ik er geen enkel praktisch voordeel van/bij/mee/door. Wel ben ik van mening dat de magneetsluiting uitermate decadent is. Daarnaast is de mededeling dat je het niet mag bewaren naast kinderen en/of een datastrip ietwat vaag. Kinderen herken ik nog wel, maar wat nou precies een datastrip is, is me onduidelijk: OV-chip- of bankkaart, Abbertijn- of museumkaart? Dat magneetsymbooltje achterop is wel weer leuk.

Mochten jullie ook zo’n kleurige naam als de mijne willen dan maak ik die graag, al zijn dan alle copyrights natuurlijk aan mij voorbehouden. Ik geloof dat de ontwerper van het Gauloise-pakje, zo fraai en zo lichtblauw, nooit een honorarium heeft gevraagd maar, vol zelfvertrouwen, éen centime per verkocht pakje. Dat zou hem miljonair hebben gemaakt, als we dat verhaal mogen geloven, maar misschien is het gewoon een Broodje Aap. Hadden jullie trouwens niet vroeger Hein de Kort die wel eens wat voor jullie tekende? Ik ken Hein een beetje: een fijn, maar stotterend mens. En ik heb ook werk van hem. Een aanrader om hem terug te halen/(weer) een functie aan te bieden.

Vanavond heb ik weer lekkere asperges voor ons klaargemaakt, al waren ze iets al denteriger dan de voorgaande keren. Ik hoop voor jullie hetzelfde, want moeilijk is het niet, al zien veel mensen er tegenop.
Verder met allerhartelijkste groet,
Hans

P. S.
Waar komt die naam “Mascotte” toch vandaan? En in hoeveel landen zijn jullie verkrijgbaar?

P. P. S.
Ik overweeg om deze mail aan jullie ook op mijn web-/blog site te plaatsen, dus schrik niet!

Gepubliceerd door hnsgls

Het is me intussen, omdat het me inviel, duidelijk geworden dat ik vignetten schrijf. Geen korte verhalen. Een soort broche, dus, of een dasspeld of een oorbel die ik aan mijn leven vastprik. Dat er thematisch weinig touw aan vast te knopen valt neem ik op de (ver)koop toe. Terugkerende gegevens zijn de beeldende kunst, architectuur, de liefde, taal en mijn wens om zoveel mogelijk zaken in het leven met elkaar te verbinden. Daarnaast publiceer ik af en toe een e-mail die ik aan deze of gene schrijf of heb geschreven. Mijn profielfoto is dertig jaar oud en een deel van een portret van drie galeriehouders, Milco, Adriaan en mezelf, dat in 1990 gemaakt werd door Paul Blanca. Speels doel van Paul was, denk ik, om ons er zo ijdel mogelijk op te zetten en dat lukte goed.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: