Mijn teksten, mijn meningen, mijn communicatie …
Mijn hele leven ben ik al een knalharde fan van Ivo Pogorelich. Of het nou om Bach, Scarlatti (zoals hier), Chopin of Tchaikovsky gaat.
Eén van de mooiste stukken door twee briljante musici is wel Opus 111, de 32-ste pianosonate van Van Beethoven, maar die hoort hier helemaal niet thuis.
Dus daarom (en zonder bewegende beelden van ooit wonderschone Ivo*), maar wel met de muziek erbij en voor de swing en de verfijning:
Het is me intussen, omdat het me inviel, duidelijk geworden dat ik vignetten schrijf. Geen korte verhalen. Een soort broche, dus, of een dasspeld of een oorbel die ik aan mijn leven vastprik. Dat er thematisch weinig touw aan vast te knopen valt neem ik op de (ver)koop toe. Terugkerende gegevens zijn de beeldende kunst, architectuur, de liefde, taal en mijn wens om zoveel mogelijk zaken in het leven met elkaar te verbinden. Daarnaast publiceer ik af en toe een e-mail die ik aan deze of gene schrijf of heb geschreven. Mijn profielfoto is dertig jaar oud en een deel van een portret van drie galeriehouders, Milco, Adriaan en mezelf, dat in 1990 gemaakt werd door Paul Blanca. Speels doel van Paul was, denk ik, om ons er zo ijdel mogelijk op te zetten en dat lukte goed. Bekijk meer berichten
Hans Gieles