Okay, nu voor degenen die vooral, bij prachtmuziek, van de bewegende beelden houden, het geweldig in elkaar gemonteerde “The Weight”. Een song vijftig jaar geleden voor het eerst gemaakt (want daarvoor bestond het nog niet en daar moeten we, net als bij andere grote (en kleine) kunstwerken, steeds bij stilstaan) door The Band.
Ik begrijp dat dit een aflevering is uit een serie waarin mondiale samenwerking tussen muzikanten in een uitvoering van een briljant lied voorop staat.
Of dit lied nou wel precies voldoet aan de bij een gepensioneerde notaris vastgelegde uitgangspunten voor Het Optimistische Zondagslied (HOZ) weet ik niet, betwijfel ik, maar de video is wel zo voortreffelijk, hoopvol en diep, diep ontroerend en mooi dat ik hem (haar) er toch maar tussen prop. Dan hebben de kijkertjes ook eens wat en begeleid door mooie muziek als een extraatje.
Eigenlijk is het ook best wel een lied dat je opgewekt kan zingen wanneer je van je werk op weg bent naar huis, zoiets …
Verder wil ik met iedereen de degens kruisen die beweert dat Ringo Starr (net 80 geworden al ziet hij eruit als 63, net als ik, maar ik bén ook 63) een middle of the road drummer is (oh, die Engelse bijvoeglijkheid brengt me ineens op een ander idee voor deze reeks, maar dat blijft nog effekes een verrassing).
Die gezamenlijke muziek-serie is wel prachtig hoor. Nu beland ik, na andere indrukwekkende uitvoeringen, in ene in “Take Me Home” van John Denver, waar ik, waarschijnlijk als verrassing voor veel Nederlandse huisvrouwen, ook een groot fan van ben: Shaken and Stirred, dus.
Hans Gieles 