Meine Güte (dat is Duits voor iets “Mijn Hemel”-achtigs), wat doet dit nummer de naam van de groep eer aan. Op het eerste gehoor is het ook heel begrijpelijk dat je denkt: “Jezus Christus, waar komt Hans nou weer mee aan?”, maar het is echt een liedje dat zich naar binnen vreet. Nou, eigenlijk natuurlijk uitermate aan de oppervlakte blijft, maar wel als een soort bloedzuiger, vooral bij vaker beluisteren (leuker kan ik het niet maken).
Ik vind het in zijn opgewektheid ook nogal abstract, al heb ik het altijd in de richting begrepen van “soelaas” en “zonnig”, vooral omdat ik, in de eerste jaren dat ik het hoorde, slechts over een onderhuidse kennis van het Engels beschikte. Soms heb je geen flauw idee waar een tekst over gaat, maar besluit je dat je daar tóch de rest van je leven mee toe kan. Ook nu ga ik de lyrics niet opzoeken, ontrafelen en voor mijn lief publiek ontsluiten. We zoeken het maar uit!
Ik kom er niet helemaal vanaf of ik me moet verontschuldigen voor die bipsen van Sally Carr op het hoesje van deze single. Er zijn erger dingen in de wereld, maar soms weet je het niet meer, tegenwoordig … Ze treedt trouwens nog steeds op, dat dan weer wel …
Hans Gieles 