En jawel hoor, eindelijk is het weer zondag. Eerder deze week kleurde ik even buiten de lijntjes (God, wat heb ik een hekel aan deze uitdrukking!) door vroegtijdig een optimistisch lied te publiceren. Vandaag echter “goed bezig” (ook zo’n ellendige formulering) en wel met de volgende luistersuggestie:
Ik geniet in ieder geval; ik hoop iemand anders ook.
Het is me intussen, omdat het me inviel, duidelijk geworden dat ik vignetten schrijf. Geen korte verhalen. Een soort broche, dus, of een dasspeld of een oorbel die ik aan mijn leven vastprik. Dat er thematisch weinig touw aan vast te knopen valt neem ik op de (ver)koop toe.
Terugkerende gegevens zijn de beeldende kunst, architectuur, de liefde, taal en mijn wens om zoveel mogelijk zaken in het leven met elkaar te verbinden.
Daarnaast publiceer ik af en toe een e-mail die ik aan deze of gene schrijf of heb geschreven.
Mijn profielfoto is dertig jaar oud en een deel van een portret van drie galeriehouders, Milco, Adriaan en mezelf, dat in 1990 gemaakt werd door Paul Blanca. Speels doel van Paul was, denk ik, om ons er zo ijdel mogelijk op te zetten en dat lukte goed.
Bekijk meer berichten