Lieve P.,
Zondagmiddag 31 januari 2021, dus nu ben jij weer aan de beurt. Niet dat ik veel hemelbestormends te melden heb, maar ik vind het leuk om iets van me te laten horen. De dag van vandaag maakt zijn naam waar: als ik vanuit het raam, hier bij Edna, de Westertoren wil bekijken moet ik mijn ogen half dichtknijpen, zo fel en mooi schijnt de zon vanuit het Zuiden tegen mijn blik in. Edna en ik zitten hier aan tafel, ieder achter een Lap Top. Zij schrijft aan een kunstenaar over een mogelijke herpublicatie van een tekst van haar hand ter gelegenheid van een te komen overzichtstentoonstelling en ik schrijf aan jou. Het is dus fraai weer, hiero, en dat zal bij jou in Bergen ook wel zo zijn.
Het appartement van Edna is nog een ander uitzicht(je) rijk, namelijk vanuit het entreehalletje middenin het onroerend goed, over een soort binnenplaats waar ik, wegens de afmetingen en mijn hoogte (tweede verdieping van een voormalig schoolgebouw), geen kijk op heb. Daar rook ik, me meestal vervelend (behalve als er een enkele keer een aalscholver, nooit een torenvalk, overvliegt) bij het openstaande raam steeds halve sjekkies.
De Aalscholver (“Scholven” is trouwens geen werkwoord)
Gisterenavond, toen het dus al stikdonker was, deed ik dat ook. Het eerdergenoemde uitzichtje ziet uit op het zijbalkonnetje van de aanpalende woning. Daar had zich, ietwat eerder dan mijn rookaanvang, een liefdesspel ontsponnen. Niet zomaar alleen zoenen, want, hoewel ik de details niet kon waarnemen, bijvoorbeeld van de respectieve geslachten van het stel, was aan de akoestische informatie en de geringheid van de conversatie wel vast te stellen dat ze naar meer bij elkaar op zoek waren en waarschijnlijk al onderweg. Nou moet je weten dat het ook nog eens minimaal éen graad onder nul was, dus van deelse ontkleding was geloof ik nog geen sprake, al speelde ook hier mijn beperkte nachtvisie me parten. Toen ik een meisje (want die stem was onmiskenbaar) hoorde vragen: “And what am I supposed to do now?” heb ik het licht maar aangedaan, niet wachtend op het antwoord, wat resulteerde in een onbedaarlijke lachbui bij de twee. Omdat mijn roken snel daarna ten einde was heb ik hen maar aan hun lot vol intimiteiten overgelaten. Ik ben natuurlijk dolnieuwsgierig naar wat er allemaal op volgde, maar ben toch niet van plan om me daaromtrent verder te informeren door bijvoorbeeld bij hun aan te bellen. Dat zou een verkeerde indruk wekken, ben ik bang, want we spreken elkaar verder nooit.
Tussen de eerste en de tweede alinea van deze mail zit trouwens een paar uur afwezigheid van ons tweeën, want, naast dat het buiten te mooi was om af te zien van onze dagelijkse wandeling, moesten we ook een elektrische decoupeerzaag terugbrengen naar T. Die hadden we geleend, de zaag, niet T., om, door het afzagen van uitstekend hout, genoeg ruimte te maken voor een nieuwe koelkast in Edna’s keuken. T. noodde ons binnen op zijn atelier waar we bij een kopje thee genoeglijk babbelden over de ontwikkeling in zijn recente werk. Dat was leuk, want Edna is al jaren bevriend met hem en tussen mij en T. ging het ook altijd prima, mede omdat hij bij Lumen Travo exposeert en daar ook altijd op openingen was. Dan spraken we elkaar regelmatig.
Hans dus weer sinds jaren en jaren op “atelierbezoek”, ’t is wat …
Zo zie je maar dat het op een zondag in het Jordaanse Ondermaanse helemaal niet saai hoeft te zijn, ook al woont en werkt T. precies tegenover Galerie Onrust aan de Planciusstraat, ten zuid-oosten van Amsterdam-West, dus net buiten Le Jardin.
Nu, tegen vijven, wordt het zo langzamerhand tijd om te gaan afwachten of mijn idioot lage bod, want meer hoefde niet, op de fraaie VOUS ETES ICI-prent van geweldige kunstenaar Han Schuil geaccepteerd zal worden, of dat er een volwaardige tegenstander opstaat tegen wie ik me, met meer geld, zal moeten verzetten. Het gaat om zo’n joekel (zie afbeelding: 160 x 120 cm + lijst, je kent hem wel, in de geringe oplage van 16), waarvan ik er zelf nog best wel 2 of 3 in bezit heb, want ik was per slot de uitgever. Maar deze komt in de oorspronkelijke Profilex-lijst en die kost zonder kunst al een kapitaal om te bestellen, dus het is een win- winsituatie.
Eigenlijk een win-, win-, winsituatie, want Edna vindt hem ook erg mooi, dus als ik hem win, Deo Volente (zie de initialen daarvan door je oogharen), dan geven we hem een plek hier in het pand om te laten zien dat we niet van de straat zijn. Vanaf 20.00 uur vanavond begint de internetveiling af te lopen, dus we gaan gespannen tijden tegemoed, zoals je begrijpt.
P.S.
Ik heb hem. Nu nog even het transport organiseren en kijken of we er eigenlijk wel plek voor hebben …
Hans Gieles 
http://www.geertschriever.nl
>
LikeLike