Verdomme H.,
Wat een ellendig bericht! Ik bedoel dat je genoodzaakt bent om er die inhoud in te stoppen. Het bericht zelf is lief en vol aandacht voor mij. Maar denk maar niet aan mij. Wat moet ik zeggen? Ik heb enorm met je te doen en maak me natuurlijk al een tijdje zorgen; naar nu blijkt terecht. Ik wilde dat ik iets voor je kon doen, maar gezien je huidige omstandigheden zit er zelfs geen opwekkend gesprek in. Laat maar weten …Voor L. zal het ook wel niet gemakkelijk zijn. Als zij een keer aan de telefoon wil huilen of stoom wil afblazen ben ik er klaar voor, al hoop ik dat jullie andere alternatieven om je heen hebt dan ik.
Mededelingen als Hou je Haaks slaan in dit geval natuurlijk nergens op. Vanaf een afstand sla ik maar mijn armen om je heen. 9 Juli is niet zover weg meer, al begrijp ik dat je niet uitziet (sorry!) naar een dergelijke ingreep. Wat je misschien opvrolijkt, al doet ruzie dat nooit, is de wetenschap dat ik die de afgelopen dagen wel degelijk met Rob S. heb gehad, maar daar vertel ik je nog wel een keer over.
Heel veel sterkte, lieve vriend, ook voor L., en als ik met wat dan ook kan helpen om je buiten het bereik van het afvoerputje te houden dan moet je het maar laten weten (de poezen water geven, de bibliotheek op kleur rangschikken, het tapijt van Hans H. bijschilderen of de roeden in het trappenhuis poetsen).
Luv, Hans
Mijn teksten, mijn meningen, mijn communicatie …
Hans Gieles 