Lieve C.,
Ik leuter nog maar wat door na onze mooie correspondentie per Whats-App. Ik moest denken aan dit nummer, al heb ik geen flauw idee waarover het gaat, en al komt het woord politiek regelmatig voor, wat ik niet zozeer in eerste instantie met jou associeer. Ach, je zal het wel niet voor het eerst horen, en origineel zijn is ook voor mij niet weggelegd. Het is zo moeilijk om je in het leven neer te leggen bij het feit dat alles dat je bedenkt al eerder bedacht is. Ik begin er toch steeds meer aan te wennen en daar ben ik intussen 63 jaar oud voor geworden. Het is heel erg onduidelijk wat winst is, of verlies.
Ik ben erg onder de indruk van je schrijven, om het maar kort en duidelijk te zeggen. Schrijf je wel vaker, of schrijf je al langer? Mocht dat zo zijn dan zou ik wel eens wat meer willen lezen. En dan in alle vertrouwen dat er geen woord van verder komt.
Ik schrijf wel degelijk, maar zonder een systeem of een discipline of noodzaak. Soms zijn het lange e-mails, maar soms ook teksten die ik intussen “vignetten” ben gaan noemen. Want het zijn geen korte verhalen, het zijn ook geen columns, en ook geen anekdotes. Ik weet niet of je het geduld hebt om af en toe iets te lezen, maar ik kan je wel een keer iets sturen. Nou ja, ik hecht, ongevraagd, een “vignet” aan over het openen van ramen.
Wist je dat ik heel erg goed ben in het voeren van gesprekken per telefoon? Gemiddeld duren de gesprekken die ik voer, met de liefste mensen om me heen, waaronder F. en broers en zussen, tussen de 1 en 3 uur, waarbij T-Mobile heeft bedacht dat het na twee uur wel eens afgelopen mag zijn en dan wordt de verbinding ook heel succesvol verbroken. Of ze veronderstellen dat je tegen die tijd wel in slaap zal zijn gevallen. Ik geloof niet dat er instellingen zijn om dat te voorkomen. Soms zijn er dagen dat ik, bevobbeld, drie van zulke gesprekken voer. En die gaan niet over niks. Zo heb ik sinds twee jaar een vriendin, geen VRIENDIN, maar gewoon een geliefd medemens, wier zus niet lang geleden zichzelf door middel van de metro om zeep heeft geholpen. Gelukkig ben ik er in geslaagd om haar een praatgroep in te lullen, waar ze onlangs haar eerste positieve ervaring heeft gehad.
Geloof jij nog in God, tegenwoordig? Ik niet, in ieder geval, maar wel in Elvis Presley en Frank Sinatra.
Ga je binnenkort een keer met me mee naar het Rijksmuseum? Gewoon een beetje rondlopen en naar Vermeer en Rembrandt kijken?
Af Fijn, ik vind het fijn dat we dit contact hebben. Je moet je er verder maar niks van aantrekken of gewoon een stukje ossenworst met mosterd eten, maar je weet hoe je me kan bereiken en ik neem je zeer serieus.
Met zeer lieve groet en je sterkte wensend, Hans
Hans Gieles 